Muğlalıların Neden 'Muğlalıyım' Demedikleri Ortaya Çıktı

Muğlalılar neden ilçelerini söylerken Muğla'yı gizliyor?
Muğla denilince akla masmavi koylar, tarih kokan sokaklar ve huzurun sesi gelir. Ancak Muğla'nın insanlarında garip bir özellik var: Dışarı gittiklerinde, kendilerini "Muğlalı" olarak tanıtmazlar! Bunun yerine gururla "Bodrumluyum", "Milaslıyım", "Datçalıyım", "Köyceğizliyim" derler. Bu durum, Muğla'nın aslında tek bir şehir değil, kendi kimliğine sahip onlarca küçük dünya barındırmasından kaynaklanıyor. Her ilçe, sanki başlı başına bir ülke gibi kendini özel hisseder. Milas'ın zeytinyağı, Bodrum'un mavisi, Datça'nın bademi, Köyceğiz'in gölü... Herkesin bir hikâyesi, herkesin anlatacak farklı bir "Muğla'sı" vardır. Belki de bu yüzden, genel bir "Muğlalı" kimliği yerine, daha yerel, daha içten bir aidiyet öne çıkar. Çünkü burada her ilçe kendi krallığını yaşar!

"Bodrum mavisi mi, Milas zeytini mi?" sorusu kimlik sorusu!
Muğlalılar için doğup büyüdükleri yer sadece bir coğrafya değildir; kimliklerinin ta kendisidir. Bodrum'dan birine sorsanız, "Ben Bodrumluyum!" cevabı yıldız gibi parlayarak gelir. Milaslılar ise zeytinyağının kokusuyla harmanlanmış bir gururla cevaplar: "Ben Milaslıyım." Çünkü her köşe, kendine has kültürü, gastronomisi ve hikâyesiyle birbirinden farklıdır. Bir Yozgatlı, bir Tokatlı memleketini doğrudan söylerken Muğlalı detaylarla anlatır. "Muğlalı" olmak bir üst kimliktir, ama asıl övünç kaynağı o özel ilçedir.

Her köşe ayrı bir ruh, ayrı bir dünya
Muğla, belki de Türkiye'de ilçeleriyle bu kadar güçlü anılan nadir illerden biri. Köyceğiz'de göl kenarında büyüyen bir gençle, Marmaris'in turkuaz kıyılarında büyüyen biri aynı şehri paylaşsa da farklı dünyaların insanı gibidir. O yüzden bir Köyceğizli, asla "Muğlalıyım" demekle yetinmez; Köyceğizli olduğunu belirtir. Çünkü kendi hikâyesini anlatmak ister. Muğla'da aidiyet duygusu, ilçelerin kendine has doğasından, tarihinden ve kültürel zenginliklerinden doğar.

"Muğla" isim olarak çok şey anlatır, ama ruh olarak ilçelerde yaşanır
Muğla ismi evet birleştiricidir, ancak insanların yüreğinde asıl yaşadıkları yer iz bırakır. Bir Bodrumlunun hafızasında Bodrum'un sıcak rüzgârı eser, Milaslının yüreğinde Karacahisar'ın taş duvarları yankılanır. Muğla'ya dair kimlik anlatımında ilçeleri vurgulamak, aslında o özel yaşanmışlıkları onurlandırmaktır. Başka bir ifadeyle, Muğlalılar için ilçeler, sadece coğrafi birer ad değil, yaşamın ta kendisidir.

Muğlalılar "Muğlalı"dır, ama kalpleri hep bir ilçede atar
Dışarıdan biri için kafa karıştırıcı olabilir: "E, hani Muğlalıydın, şimdi Milaslı mı oldun?"
Oysa bir Muğlalı için mesele basittir: Muğla, kocaman bir şemsiye; altında ise birbirinden güzel, birbirinden özgün hikâyeler barınır. Her Muğlalı gittiği yerde önce ilçesini söyler çünkü onun için asıl memleket, doğup büyüdüğü o özel kasaba, o özel sokaktır. İşte Muğlalıların başka yerdeyken "Muğlalıyım" dememelerinin ardında yatan gerçek budur!